НЭХМЭЛЧИН

Томоос тос нэхмэлийн зүү бариад би
Зүрхний чинь мухар дахь гэнэхэн сэтгэлийн утсыг хөвөрдөж сууна
ХАЙР хэмээх ээрүүлдээ сэтгэлийг чинь ороож
Хэнэггүй бардам зантайгаа хамт сүлжиж байна

Торгомсог ариухан сүлжмэл өлгий нэхээд
Сэтгэлийн чинад дахь хүүхдүүдээ хоёул хучна
Тэр цагт чи АМЬДРАЛ хэмээх аялалын хөтөч болоод
Сэлүүр ч үгүй, чиглүүр ч үгүй далайд анх гарсан
миний зоригийг хүндлэх болно

Зовлон биднийг тойрохгүй ээ...
ХУВЬ ТАВИЛАН-гаа би өөрөө нэхсэн юм чинь
Уйлахгүй...
Гэнэн жаахан хүмүүст зовлон зохихгүй...

Омголон дүрэлзсэн СЭТГЭЛ
Хайрлах, харамлах хүмүүстэй байхад айх зүйл байхгүй...
Энэ ертөнцөд НЭХМЭЛЧИН би
Огт өөрөөр амьдардаг болхоор
орчлонгийн явдалд түүртдэггүй...

“Бүгд над шиг хийсвэр” номын шүлгээс