Д.Гангантөгсийн шүлгээс



Би нэгэн гараг
Биен дээр минь жижигхэн хүмүүс амьдардаг
Нүгэл хийдэггүй, хоол ч иддэггүй
Нүцгэн буйгаасаа ичдэг ч үгүй
Наран сараныг төсөөлөх бүү хэл
Насаа ч ер тоолдоггүй...
Хүүхдээ үүрсэн тэд ар араасаа цуваад л
Хэдхэн хүн явж л байгаа харагддаг
Үдэш бүр тэд мөрөн дээр минь суучихаад
Үнэн сэтгэлээсээ ийнхүү дуулцгаадаг:
“Тэнгэрийн орон, тэнгэрийн орон
Тэр бидний орон гэр
Тэнгэрийн орон, тэнгэрийн орон
Тийшээ бид очих л болно”
Аяархан тэд ийнхүү дуулцгаана
Амандаа би ч гэсэн...
Тэнгэрийн орон, тэнгэрийн орон
Тэд намайг аваад яваасай...